จดหมายที่หลวงปู่เขียนลาออก

(เนื้อความจดหมายที่หลวงปู่เขียนลาออกต่อคณะสงฆ์ เมื่อปี ๒๕๔๑ )


วัดธรรมอิสระ อ้อน้อย
วันที่ ๙ สิงหาคม ๒๕๔๑
กราบนมัสการพระเดชพระคุณ พระเทพคุณาภรณ์เจ้าคณะจังหวัดนครปฐม
พระเดชพระคุณ พระศรีรัตนโมลี รองเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม
พระครูปราการรักษาภิบาล เจ้าคณะอำเภอกำแพงแสน
พระครูอาชววิมล เจ้าคณะตำบลห้วงขวาง พระเถรานุเถระทุกรูป

เกล้าพระอธิการ ธัมมธีโร ในฐานะเจ้าอาวาส วัดธรรมะอิสระ อ้อน้อย
ซึ่งได้รับความกรุณาจากพระเดชพระคุณท่านเจ้าคณะ พระเถรานุเถระทุกท่าน
ได้ให้โอกาสสนองงานคณะสงฆ์ ในตำแหน่งพระสังฆาธิการสมภารเจ้าวัด
ซึ่งเกล้าได้สำนึกถึงภาระธุระหน้าที่และเพียรพยายามทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถ
โดยมุ่งหวังว่าจะให้ได้มาซึ่งบุญ พร้อมกระนั้น ก็ทำให้เกล้าได้รู้ถึงสัจจธรรม ของการเป็นสมภารว่า
จะต้องเผชิญทุกข์ ๔ อย่างคือ ทุกข์บริหาร ทุกข์พัฒนา ทุกข์ปกครอง ทุกข์หาเงิน
ซึ่งทุกข์ทั้ง ๔ อย่างนี้ ดูช่างเป็นภาระอันใหญ่ที่ต้องรับผิดชอบจนทำให้เกล้าต้อง
ใช้เวลากับการบริหารมัน ตั้งแต่ตีสาม จนถึง ๕ ทุ่ม ของทุกวันติดต่อกันมาเป็นเวลา ๒ ปี

จนทำให้เกล้ามีความคิดว่า การที่จะเป็นสมภารที่ดีนั้น ต้องทำตนให้เป็นผู้รับใช้
พระศาสนาและคณะสงฆ์นั่นเอง แต่ก็จะดูเป็นเรื่องดี เพราะอย่างน้อยกิจทั้งหลาย
ที่เกล้าได้ประสบก็ช่วยเพิ่มพูนประสบการณ์ทางวิญญาณให้มากขึ้น
บัดนี้ภาระธุระ ที่เกล้าได้รับความไว้วางใจจากคณะสงฆ์ได้สิ้นสุดลงแล้ว
เหตุเพราะวันที่เกล้าได้เดินทาง ไปรับตราตั้งจากพระเดชพระคุณ
เกล้าได้ขอพรพระเดชพระคุณเอาไว้ว่า จักรับตำแหน่งสมภารของวัดนี้
เพียงแค่ ๒ ปี และจักใช้เวลา ๒ ปีที่ได้รับความไว้วางใจนี้ให้เป็นประโยชน์
แด่พระศาสนาและคณะสงฆ์ให้มากที่สุด พร้อมทั้งเกล้าได้ขอพรพระเดชพระคุณ
เอาไว้ว่าเมื่อได้เป็นสมภารแล้วกิจกรรมทั้งหลายที่อยู่นอกวัด
เกล้าขอไม่ไปร่วมกิจกรรมนั้นๆ เพื่อจักใช้เวลาที่มีให้เป็นประโยชน์ต่อวัดให้ได้มากที่สุด
พร้อมทั้งได้ให้สัจจะต่อพระเดชพระคุณเอาไว้ว่า เมื่อครบกำหนดสองปี
เกล้าจักนำตราตั้งถวายคืนแก่พระเดชพระคุณ

อนึ่งตลอดระยะเวลาปีเศษ ที่ได้รับหน้าที่เป็นพระสังฆาธิการ เกล้าได้มองเห็น
ความผิดบกพร่องของตนเองมากมาย ตัวอย่างเช่น เรื่องงานในหน้าที่
ของพระสังฆาธิการก็มิได้รู้ชัดถนัดนัก เช่นการทำบัญชีส่งหลวงพ่อตำบลก็มักจะผิดพลาด
และล่าช้าอยู่เป็นประจำ เป็นเหตุให้หลวงพ่อตำบลต้องเสียเวลาตำหนิอยู่บ่อยๆ
การสนองงานคณะสงฆ์บางอย่าง ก็ทำตัวล่วงเกินพระเถระ ผู้มีอายุอยู่เนืองๆ
ถึงขนาดต้องมีการต่อว่า และอธิบายกันอยู่บ่อยครั้ง จนทำให้เกล้ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
และกลับมาคิดว่า เอ! นี่เราทำงานเพื่อหวังได้บุญแต่กลับจะมารับบาปเสียละกระมัง
เพราะเป็นต้นเหตุให้ผู้อื่นเค้าไม่สบายใจ อีกทั้งนิสัยส่วนตัวก็ไม่ค่อยจะดี
ชอบพูดจาโผงผางตรงไปตรงมา ไม่มีปิยะวาจา ไม่ค่อยเอาใจใคร
จนเป็นที่โจษจันกันในหมู่ชาวบ้านและชาววัดทั่วๆไปว่า สมภารวัดอ้อน้อย
ดุ พูดจาไม่เพราะเป็นนักเลงเจ้าอารมณ์ ถึงขนาดมีผู้ออกปากว่า
อย่างนี้ต้องให้ไปอยู่คนเดียว เกล้าก็เลยตอบเขาไปว่า นั่นเป็นสิ่งที่ปรารถนาอยู่แล้ว

นอกจากจะเป็นผู้มีนิสัยเสียดังกล่าวแล้ว ยังเป็นผู้ไม่รู้จักธรรมเนียม
ที่ว่าเป็นผู้ไม่รู้จักธรรมเนียมเพราะโดยปกติวัดเมื่อนิมนต์พระเถรานุเถระ
มาร่วมพิธีต่างๆนอกจากจะต้องต้อนรับพระเถรานุเถระนั้นตามสมควรแก่สมณะวินัยแล้ว
ยังต้องต้อนรับผู้ติดตามหรือเด็กรับใช้ หรือคนขับรถของพระเดชพระคุณเหล่านั้นให้สมเกียรติอีกด้วย
เวลาจะกลับก็ต้องนำเงินใส่ซองให้กับผู้ติดตามเหล่านั้นไปด้วย แต่เกล้ามิได้ทำเช่นนั้น
เพราะคิดเสมอว่า เป็นคฤหัสถ์จะมาตีเสมอสมณะมิได้ เดี๋ยวจะกลายเป็นการ
ประจบคฤหัสถ์ ซึ่งถือว่าผิดหลักพระวินัย

การที่คนเหล่านั้น ได้มีอยู่กินตามอัตภาพ ก็เพราะอาศัยใบบุญของพระศาสนา
ก็เมื่อสมณะเถระที่อยู่ในศาสนานี้ ได้ชุบเลี้ยงพวกเค้าก็เหมือนกับเกล้าได้ชุบเลี้ยงพวกเค้าเหมือนกัน
เหตุเพราะเกล้าก็ถือว่าเป็นสมณะรูปหนึ่งในศาสนานี้ และกิจกรรมที่ดำริจัดทำขึ้น
ก็เป็นกิจกรรมที่ปรารถนาความเจริญของพระศาสนานี้เป็นเหตุ
มิได้ปราถนาความเจริญของบุคคลหรือสถานที่เลย เกล้าจึงมีเหตุว่าไม่ควรที่จะ
ให้อะไรไปมากกว่าพระเถรานุเถระที่ได้ให้แล้ว ซึ่งอาจจะเป็นการไม่บังควร
จักทำให้พวกเค้าเหล่านั้นมองข้ามความสำคัญต่อพระเถรานุเถระนั้นๆไปก็เป็นได้

สรุปรวมความว่า เกล้าเป็นผู้ไม่รู้จักธรรมเนียมปฏิบัติบังอาจไม่ต้อนรับคฤหัสถ์ทุกเหล่าชั้นให้เสมอกัน
ไม่รู้จักแยกแยะว่านี่เด็กนาย คนนี้ของนาย หรือเด็กท่านคนของท่าน
นี่อาหารของเด็กนาย นี่น้ำของเด็กท่าน เหตุเหล่านี้ไม่เกิดขึ้นภายในวัดธรรมะอิสระ อ้อน้อย
คงเป็นเพราะเกล้าเป็นผู้โง่เขลา ไม่รู้จักธรรมเนียมของโลก
คิดอยู่แต่ว่าเมื่อมีกิจกรรมต่างๆของวัดก็ได้แต่จัดเตรียมน้ำและอาหารให้แก่มหาชนคนทั้งหลาย
ไม่ว่าจักเป็นเจ้าหรือไพร่ เมื่อมาสู่วัดนี้ จักมีศักดิ์และสิทธิ์เท่าเทียมกัน
พร้อมกันนั้นก็จะแบ่งอาหารและน้ำส่วนหนึ่งเอาไว้ถวายพระเถรานุเถระ
โดยจักไม่อนุญาติให้คฤหัสถ์ผู้ใด มาทำการละลาบละล้วงล่วงเกินในของเหล่านั้นมิได้
ความบกพร่องผิดพลาด ในเหตุการณ์ทั้งหลายทั้งปวงรวมทั้งนิสัยที่เสียหายเหล่านี้
ที่มีอยู่ในตัวเกล้า อาจจะทำให้สังคมพระสังฆาธิการเสียหายและอาจทำให้วัดธรรมะอิสระ อ้อน้อย เสื่อมเสียได้
เกล้าจึงใคร่ขอความอนุเคราะห์ ต่อพระเดชพระคุณได้โปรดเมตตาพิจารณา
รับตราตั้งสมภารเจ้าอาวาสวัดธรรมะอิสระ อ้อน้อย แห่งนี้คืน
และจัดหาผู้เหมาะสมมาทำหน้าที่แทน ตามแต่เห็นสมควร

กราบบาทด้วยความสำนึกในพระคุณเป็นอย่างสูง



(ที่มาจาก:หนังสือประสบการณ์ทางวิญญาณแห่งศิษย์พุทธะ)

ที่มา